100 Mile House - Wells Gray Provincial Park

Woensdag 22 augustus
Het is ons vandaag ook weer gelukt om vóór half negen op pad te zijn. We hebben een aardige rit voor de boeg, 317km en dat zal volgens de planning ruim 6 uur rijden zijn. Gemiddelde ligt dus niet hoog, maar dat merken we al heel snel als highway 99 opgaan. Het is weer stijgen en dalen en af en toe is de weg erg smal. Hihgway is geen snelweg zoals wij die kennen. 
We rijden door de plaatsen Pemberton en Lillooet ( bijna niet uit te spreken) en komen langs enorme bergen en kloven. Werkelijk fantastisch, hier krijg je een echt Canada-gevoel. Vooral de meren waar we langsrijden zijn geweldig. Je zou bij elk meer wel willen stoppen maar dan halen we voor het donker de camping niet. Doen we dus maar niet.
De camping die wij geboekt hebben ligt niet in 100 Mile House, daar was toen wij in februari boekten alles al bezet voor deze periode,  wij zitten even daarvoor bij het plaatje Lone Butte. Nou ja plaatsje, een benzinestation annex supermarkt annex drankenzaak en aan de overkant van de weg een restaurant en vijf huizen. Maar de camping ligt prachtig aan een meer waar veel gevist wordt. De overkant van het meer is trouwens  vandaag niet te zien door de smog van de bosbranden en ook de zon is weer rood
Bij de camping is een winkeltje waar een echte visser zijn vingers bij aflikt. Iedereen hier op de camping , jong of oud, man of vrouw loopt hier met een hengel rond. 
Omdat we overal wel ver vandaan zitten maak ik vanavond de pasta klaar die we eerder in Vancouver hebben gekocht. Benieuwd hoe het gaat smaken . Morgen toch eerst in 100 Mile House gaan kijken voor we naar Wells Gray Provincial Park rijden.

Donderdag 23 augustus
Bij het opstaan zien we het al, het wordt een grijze dag. Er hangt nog een enorme smog van de bosbranden die noordelijke nog steeds niet zijn geblust. De zon is nauwelijks te zien en kleurt weer oranje.
We gaan op weg naar Clearwater, naar het Wells Gray Provincial Park, dat bekend is om zijn watervallen. Maar omdat we gisteren niet in 100 Mile House zijn geweest gaan we daar eerst een kijkje nemen. Volgens ons boek is er niet echt iets bijzonders te zien. In het verleden was 100 Mile House voor de goudzoekers de plaats waar ze voorlopig voor het laatst in een bed sliepen voor ze naar de goudmijnen gingen en daar onder erbarmelijke omstandigheden leefden. Van die onderkomens is niets meer te zien, dus echt interessant is 100 Mile House niet. We rijden verder langs weer schitterende meren, waar vandaag de overkant niet van te zien is, helaas. Net vóór Clearwater gaat de weg 8% omlaag over een afstand van 7 km, dat is best lang om de camper dan toch niet te hard naar beneden te laten rijden. Voor vrachtwagens is er elke twee km een uitweg met een baan die dan weer omhoog gaat om de wagen af te laten remmen. 
In Clearwater aangekomen doen we nog wat inkopen bij een grote supermarkt en gaan ook even naar de toeristen informatie waar we buiten maar een foto maken van een ijzeren eland. Een echt exemplaar laat zich waarschijnlijk toch niet zien.
We krijgen de informatie die we zoeken en gaan dan op weg naar de camping die we hebben besproken, de “Wells Gray Golf Resort en RVPark”. Op weg daar naar toe komen we al langs de Spahats Falls, die we gelijk maar even gaan bekijken. Mooie waterval, weer heel anders dan de vorigen. Op de parkeerplaats maken en nuttigen we nog even onze lunch. Per slot zijn we met een camper en hebben alles bij ons.
Aangekomen op de camping krijgen we een mooie plaats aan een stromend watertje, waar we direct worden belaagd door muggen. Dat wordt niet buiten eten en alles goed dichthouden. Gelukkig hebben we horren voor de ramen en deur en een spuitbus uit Australië waar de muggen niet dol op zijn. Lange broek,  sokken en dichte schoenen aan en zo maken we nog een kleine ronde over de golfbaan. De golfbaan is van een ander kaliber dan die in Whistler en er is geen restaurant bij. Dat wordt dus weer zelf iets klaarmaken, want het dichtstbijzijnde restaurant is 40km hier vandaan en met dit zicht gaan we ’s avonds niet zo ver weg. Tegen half zes gaan er toch nog wat golfers de baan op, maar echt druk is het niet op deze baan.
In de avond is het gaan regenen. Eerst kleurde de lucht van grijs naar oranje/geel en vielen de eerste druppels, ben benieuwd welke kleur de lucht morgen ochtend heeft en of al het vuil uit de lucht weg is. 
Bij goed weer gaan we morgen de andere watervallen bekijken en als het even kan een wandeling van 3 uur maken.

Vrijdag 24 augustus
Het is één grijze massa als we opstaan, het zicht is minder dan 100 meter. Geen bergen te zien en ook de zon heeft er moeite mee. Na een paar uur komt de zon dan toch een beetje door de wolkenmassa maar kleurt nog steeds oranje. We doen het even rustig aan, om negen uur rijden we richting de watervallen die we vandaag willen bekijken. We beginnen bij de Dawson Falls. Als we bij de parkeerplaats aankomen is daar nog niemand, waarschijnlijk zijn wij de eerste. We lopen richting waterval tot we allebei gegrom uit de struiken horen komen. Duidelijk een beer. We besluiten terug te gaan naar de camper en af te wachten tot er meer mensen naar de waterval gaan. Na een minuut komt er al een Belgisch echtpaar. We vertellen ze dat we zojuist een beer gehoord hebben en de vrouw besluit direct dan niet naar de waterval te gaan. De man gaat wel met ons mee en nu van de beer geen spoor. Wel vinden we een honingraat op het pad dat er eerder niet lag. De beer moet dus in de buurt zijn geweest maar wij hebben hem of haar niet gezien. De waterval was trouwens prachtig, de moeite van het bekijken waard.
We gaan verder naar, wat volgens de beschrijvingen, de mooiste waterval van dit park moet zijn, de Helmckens Falls. Er loopt een trail van 4 km van de Dwason naar de Helmckens Falls en we zijn van plan die te lopen, maar aangekomen bij de parkeerplaats blijkt de trail gesloten en ook de ingang die je met de auto zou nemen is afgesloten. Later horen we van de parkwachter dat er bij de waterval een deel van het bos in brand staat. Jammer deze waterval gaan we vandaag en ook later niet zien.
We rijden verder en komen op een onverharde weg, geen pretje met een camper. De weg leidt naar het Clearwater Lake en onderweg zijn er verschillende uitkijkposten waar je mooi zicht hebt op de Clearwater River. De weg houdt op bij het meer, daar staat een cafeetje waar we wat hebben gegeten en koffie gedronken. Op de terugweg nog een stop gemaakt  bij de restanten van een boerderij. Hoe hier iemand heeft kunnen leven is mij een raadsel. Een en al moerasland is het er. De familie heeft het uiteindelijk ook voor gezien gehouden en nu wordt alles teruggegeven aan de natuur. Niet zo moeilijk, alles is van hout en staat mooi weg te rotten in het moeras.
Omdat de Helmckens Falls nog steeds dicht zijn besluiten we de Moul Fall te gaan bekijken. Onder deze waterval kan je doorlopen, hij stort zich van grote hoogte naar beneden. Het is een wandeling van twee uur en er zit weer aardig wat klim en daalwerk in. Goed voor de conditie. Ook deze waterval is de moeite waard. Het weer is gelukkig in de loop van de dag opgeknapt en bij thuiskomst kunnen we nog even buiten zitten.
We koken vandaag maar weer wat we in huis(camper) hebben, morgen zien we wel weer, dan gaan we naar Jasper National Park een rit van 350km waar 6 uur voor staat dus we verwachten een redelijk goede weg.