Zaterdag 12 oktober 2019

Zaterdag 12 oktober 2019

Om 6.00 uur staan we op. Vandaag geen mooie zonsopgang, we zitten achter de bergen. Het Hot Springs Hotel valt onder de NWR, Namibia Wildlife Resorts, wat door de staat wordt beheerd. Dit heeft tot gevolg dat niemand zich echt verantwoordelijk voelt en dat is te zien in de houding van het personeel. Alles gaat heel inefficiënt, traag en niet al te vriendelijk. Maar uiteindelijk hebben we toch behoorlijk kunnen ontbijten.

Om 8.00 uur in de bus richting Fish River Canyon. Deze Canyon is tweede grootste Canyon ter wereld na de Grand Canyon in de States, maar wel de oudste, hij wordt geschat op 150 miljoen jaar.Heel indrukwekkend met een lengte van 160 km. We wandelen een uurtje langs de canyon, maken de nodige foto’s en genieten van de uitzichten. Door de bus worden we weer opgepikt en reizen verder. De bedoeling is om de lunch te gaan gebruiken in Aus maar al gauw blijkt dat het dan wel een heel late lunch gaat worden. Arthur besluit even een telefoontje te plegen naar hotel Seeheim in Seeheim. Seeheim is een dorpje met een station aan het spoor tussen Keetmanshoop en Lüderitz, de reizigers konden hier overnachten, daarom waren er destijds twee hotels. De bevolking is uit het dorp weggetrokken en de hotels hebben 30 jaar leeggestaan. Nu is er één hotel opgeknapt voor het toerisme. Het ziet er werkelijk heel mooi uit, hopelijk blijven de toeristen komen zodat het een bestaansrecht houdt. Na het telefoontje van Arthur heeft de eigenaar snel wat personeel opgetrommeld en konden wij daar gezellig lunchen. De afstand naar ons einddoel van de dag is dan nog ruim 300 km. Om iedereen de gelegenheid te geven de benen te strekken stoppen we nog in Aus bij” Bahnhofhotel Aus” , een heel aangename stop. 

We rijden verder door een enorm dor en bijzonder droog landschap. Zo droog dat het stuifzand duinen vormt op de weg. De weg moet dan ook regelmatig schoon geschoven worden. Dat wordt door mensen gedaan die met een tractor met schuiver voorop de weg schoon schuift. Deze mensen verblijven in de week in een soort bouwkeet die achter de tractor wordt  vervoerd en halverwege een schoonmaaktraject langs de kant van de weg wordt gezet . Daar slapen en eten zij dan naast de vaten met diesel die weer nodig zijn voor de tractor . Zo trekken de schoonmakers langs de wegen en het houdt nooit op, als ze met een stuk klaar zijn kunnen ze zo weer opnieuw beginnen want het zand stuift zo weer op de weg.

We komen door een gebied waar wilde paarden lopen, nakomelingen van paarden die in het Duitse leger zijn gebruikt. Zij hebben daar de vrijheid, er staan geen hekken langs de weg wat anders wel het geval is. De paarden lopen de afstand tussen Garup en Aus om daar water te halen. Ze kunnen twee dagen zonder water dus lopen ze elke twee dagen dezelfde afstand. 

Het is al over zessen als we bij ons hotel aankomen. We krijgen de sleutel van onze kamer en na nog wat rondgekeken te hebben gaan we naar de eetzaal voor een heerlijk diner, dit is echt weer genieten. 

Morgen gaan we Kolmanskop bekijken, een verlaten dorp, maar daarover morgen meer.